Непэ сыкъэущыгъ къодый 
УнэпхъэшъхьакIэ мылыпэхэм
Псы къыпэткIузэ
Джы нэс сымышIэзэ
Сызэрэ пцIыусыр
Джы къэсшIагъ къодый.
Сихэку, «шIу усэлъэгъу»--
КъыпфэсыIозэ,
Къыпфэсыусэзэ
ПцIым сыхэтыгъ.
ШIу услъэгъурэп,
УнэпхъэшъхьакIэ мылыпэхэм
Псы къыпэткIузэ
УичIыгу, уио
ЗэрэшIур, зэрэдэгъур
Сшъхьэ къеуагъ.
О сихэку
Сыдэуи о ушIу!
Сыдэуи о удах!
Къысфэгъэгъу,
Джы нэс сынэшъугъ
Мэзае осыцэхэм
Пэлыдырэ
Уитыгъэнэбзыйхэм
Сыкъигъэущыгъ…
Сихэку сыдэуи удах.
АЦУМЫЖЪ Хьилым
_________________________________
VATANIM NE DE GÜZELSİN
Anca bu gün uyandım
Saçak buzlarından
Su(lar) damlarken
Şimdiye dek bilmezken
Yalancı olduğumu
Anca şimdi öğrendim.
Vatanım «ş’u wusetleğu»--
Diyerek
Sana şiirler yazarak
Yalan-dolan içindeydim.
Ş’u wustleğurep,
Gerçekten wo wuş’u!
Saçak buzlarının ucundan
Su(lar) damlarken
Toprağın, göğün
Ne de ş’u, ne de iyi
Çha khewuağ.
Hey vatanım
Ne de wo wuş’u!
Ne de güzelsin!
Affet beni,
Şimdiye dek kördüm
Şubatın kar tanelerinde
Işıldıyan-parıldayan
Güneşinin nur huzmeleri
Beni uyandırdı…
Vatanım ne de güzelsin.
AÇUMIJ Hilmi