КЪЭЛЭ ЧЪЫГХЭР ТХЬАМЫКIЭХ
ŞEHİRDE AĞAÇLAR ZAVALLI
АмкIышъыр дышъэ хъэрым ысызэ
Сиун сиун, сиогу -сиогу ыIозэ
Ышъхьэ итэмэчIагъ чIэлъызэ
Мэзым фэгъэзагъэу орэд еIо
Гу уимыIэмэ, бжьыхьэм тикъалэ дахэ
ГукIэгъу уимыIэмэ, тичъыгхэр дахэ
Бзэ яIэпишъ, зэхэтхырэп якуо макъэ
ПкIашъэхэр гъожьыбзэу гъогухэм тиз
ТицIыфхэр лэжьакIох, зи къэмынэу
Неущ, пчэдыжь-пчыхьэ амыIэу
Къэукъэбзыщтых тиурам зекIужьхэр
Чъыг пкIашъэхэр, гъожьыбзэу телъых,
Алапсэхэм, чыхьIан фэхъунхэу,
ЯчIылъэ щыщ IахьыкIэ хъунхэу
КIэрыкIэу чыгыпкъым хэуцонхэу…
Мэзым хэмытмэ, чыгыри тхьамыкIэ
Иогу имытмэ амкIышъыри тхьамыкIэ
Илъапсэ темылъымэ пкIашъэри тхьамыкIэ
ИчIыгу-ихэку имысмэ адыгэри тхьамыкIэ
Ацумыжъ Хь.
__________________________________________
ŞEHİRDE AĞAÇLAR ZAVALLI
Bülbül altın kafeste
Evim evim, göğüm göğüm diyerek
Başı kanadının altında
Ormana dönük şarkı söylüyor
Yüreksizsen, sonbaharda şehrimiz güzel
Merhametsizsen, ağaçlarımız güzel
Dilleri yok da, duymuyoruz haykırışlarını
‘Toprağımız-yerimiz, göğümüz, ormanımız’ sesini.
Sapsarı yapraklar yolları kaplamış,
İnsanlarımız çalışkan, hiç bir şey kalmamacasına
Yarın, sabah-akşam demeden
Muntazam caddelerimizi temizleyecekler.
Sapsarı ağaç yaprakları, uzanmış yatıyorlar;
Köklerine, yorgan olmaya,
Topraklarına yeni bir hisse olarak katılmaya,
Yeni baştan ağacın gövdesinde bir parça olmaya…
Şayet ormanda değilse, ağaç da zavallı
Kendi göğünde değilse bülbül de zavallı
Köklerinin üstünde yatmıyorsa yaprak da zavallı
Yurdunda-vatanında değilse çerkes de zavallı.
Açumıj H.